Op een mooie zondag toog ik naar Meesteres Moriah. Daar aangekomen belde ik aan en haar schlemieltje deed open. Hij zag er bezweet uit. Had zij hem afgemat met haar 3 nieuwe vriendinnen? Min of meer wel denk ik, want volgens haar planning moesten er tegels gelegd en gelijmd worden. Ik liep naar Meesteres Moriah toe om haar te begroeten. Ik zat nog maar net of haar sub zette een kopje koffie voor me neer en ik kreeg een stukje appeltaart aangeboden (met complimenten aan slaaf T).
Ondertussen gaf ik haar de zaken die ik had meegenomen. Wat functionele dingen en andersoortige functionele dingen. En was ik aan “de klus geweest” om een bak te pimpen voor de glimmende kettingen. Gelukkig was zij net zo enthousiast over de bak als dat ik zelf was. Terwijl we van onze koffie genoten, kletsten we over allerlei dingen. Er ging nog een grote ladder door de kamer, omdat, ja wie anders, schlemieltje aan het werk moest. Ze spoorde hem aan, op te schieten. Want die ladder moest daar gauw weg.
De drie nieuwe vriendinnen
“Nou, ga nu maar even naar boven. En pak mijn drie nieuwe zwepen”. Ze noemde de namen van de zwepen. Nu onthoud ik zulke dingen nooit. What’s in a name denk ik altijd maar. Als ik zelf maar weet wat ze bedoelt. En 9,5 van de 10 keer gaat dat goed. Ik nam het run naar boven en kwam terug met uiteraard, de juiste zwepen. De Bull, Signal en Snake. Voor mij in willekeurige volgorde.
Meesteres Moriah ging nog een keer de namen van de zwepen opnoemen. Blijkbaar denkt ze na zoveel jaar dat ik dat onthoud? Ze heeft namelijk zoveel zwepen en andere spulletjes dat ik het niet meer kan bijhouden. Voor zover ik dat al kon. Een zweep doet pijn of niet. En of het dan een Snake, Tail of huppeldepup is, maakt mij persoonlijk niet zoveel uit. En haar gelukkig ook niet anders had ik wel examens moeten doen. Nu moet ik oppassen met wat ik schrijf anders zit ik straks in de schoolbanken.
Zwepen
Terug naar haar 3 vriendinnen. Dat zijn dus haar nieuwste zwepen. De bull, signal en snake. Ik moest mijn jurkje uittrekken omdat zij mij even haar zwepen wou laten voelen. Tafeltjes aan de kant. Ik ging met mijn rug naar haar toestaan. Dat vind ik prettiger dan laat ik iets van de controle los zodat het toch iets onverwacht blijft. En ik weet niet welke zwepen ze hanteerde maar ik moest af en toe van plek veranderen. Anders sloeg ze tegen objecten. En dat was niet de bedoeling. Ze sloeg trouwens zo een bloem van een steeltje. Echt ik denk dat ze de volgende keer als ze die zwepen gebruikt een eikeltje van een steeltje zweept.
Geen focus
En o, wat was het pijnlijk maar heb bijna geen kik gegeven. Kon me moeilijk focussen. En blijkbaar ontvang ik de slagen voor haar dan heel stoer. Afgelopen week heb ik dat geweten. Zoals Meesteres Moriah altijd zegt..ze komen er vanzelf uit. En ze, zijn dan de tranen. Voor mij een uiting van verdriet, boosheid en alles wat daar op lijkt. Afgelopen week door iets op m’n werk. Ging mij niet persoonlijk aan maar toch raakte het mij. En sprak ik Meesteres Moriah over iets in de privésfeer en daar kwamen de tranen weer. Dat waren de opgekropte tranen die er alsnog uitkwamen.
Foto’s
Na een sessie ontvang ik altijd van haar de foto’s, en dan ben ik altijd trots. Trots dat ik haar blij maak doordat ze lekker los kon gaan. En trots op mezelf dat ik dat doorsta en merk wat het met me doet. Al was het nu pas een paar dagen later. Maar ook dat is niet erg. Een mens kan niet altijd een zes gooien. Wederom bedankt lieve Meesteres Moriah tot gauw!
slavin anne
Meer informatie
Kunst met een grote K van kraaltjes
Op koffievisite bij Meesteres Moriah
Kennismaking met een nieuwe zweep!
