Vandaag, tweede Pinksterdag, is het zover. Zeven jaar lang hebben Meesteres Moriah en ik een D/s relatie. Zeven jaar van zuchten van de rust na een sessie, vloeken, stribbelen (zo af en toe), huilen, samenwerken, en vooral veel plezier. En soms dwars, maar na “Haar blik” doen wat Zij zegt. Als ik het hardop zeg – “zeven jaar” – klinkt het bijna als een huwelijk. En misschien is het dat ook wel, maar dan op onze eigen manier.
We vierden het een dag eerder, op een mooie eerste Pinksterdag. Vandaag geniet ik na, van de dag van gisteren. Mijn dag bij Haar.
Een warme knuffel bij aankomst
De dag begon zoals het hoort bij Haar: met een knuffel. Mijn armen om haar heen, mijn hart kloppend tegen Haar borstkas. Heel fijn om Haar en schlemieltje weer te zien. Daarna gaf ik haar een paar cadeautjes, met zorg uitgekozen, met liefde ingepakt. Mijn inpakvaardigheden zijn er in de loop der jaren stukken beter op geworden. Zelfs Haar viel het op.
Hightea
Omdat het natuurlijk een feestelijke dag was, had ik een high tea gereserveerd. En uiteraard mocht schlemieltje ook mee. Want hij heeft dat ook gewoon verdiend. Vanaf het eerste moment was er volop vertrouwen tussen ons. Meesteres Moriah en schlemieltje zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. En dat wordt nog wel eens vergeten door anderen. En een high tea klinkt misschien saai, maar 24/7 BDSM werkt natuurlijk ook niet echt. Aan sprookjes doen we niet. We hebben heerlijk genoten, van de hapjes en de heerlijke smaakjes thee. Helaas was het weer niet perfect dus konden we niet echt in het bos zitten, alwaar het koffie-/theehuis gevestigd was. Maar we hebben ons binnen prima vermaakt en heerlijk genoten.
Eerbetoon aan mijn volle poes
Na de high tea kreeg mijn lichaam een andere vorm van aandacht. Overigens waren we toen alweer terug in het speelhuis van Meesteres Moriah. Het was een heerlijk cadeautje, speciaal voor mijn meest vrouwelijke deel. Of zoals ik het meestal noem: mijn poes. Een volledige intieme waxbeurt, door mijn Meesteres. Glibberig, warm, tintelend. En vooral: pijnlijk op de manier die ondanks mijn auw, erg fijn was.
Er is iets buitengewoon intiems aan mezelf letterlijk openstellen voor Meesteres Moriah, mij overleveren aan Haar vaardige handen die mijn comfort zone én mijn ongemak kent. Dat is iets wat ik alleen bij Haar kan. Zelfs in mijn relaties had ik daar moeite mee. Maar dat gevoel, wanneer je voelt dat de wax afkoelt, net iets te lang blijft zitten, en dan… ratsch! Heerlijk!
Moxa als kers op de brandende taart
Alsof het allemaal nog niet opwindend genoeg was, kreeg ik ook een moxa-behandeling. Voor wie het niet kent: moxa is een traditionele Chinese therapie waarbij gedroogd bijvoetkruid wordt gebrand boven meridianen, in mijn geval boven mijn lippen, ja die ja, van mijn poes. Warmte. Rook. Ritueel. En, als je het mij vraagt: magie. Bijna onbeschrijfelijk.
Lichamelijke ontspanning gecombineerd met energetisch opladen. En hoe bijzonder om dat in onze D/s-context te ervaren. Mijn Meesteres kent mijn lijf beter dan wie ook. En moxa, met zijn diepe warmte, raakt plekken die vaak vergeten worden. Geen aanraking, maar wel een zinderende intensiteit die onder je huid kruipt en daar blijft nazinderen. De warmte van de moxa stick is zacht en intens tegelijk. Niet pijnlijk. Wel diep. Als een goed gesprek. Of als een blik van Haar waardoor ik mij ineens heel klein voel.
Zij sloot de moxa-behandeling af met een heerlijk apparaat waarbij ze tot 2x toe mijn orgasme ruïneerde. Dat kan Zij namelijk heel goed. De rest laat zich raden. Daarover doe ik geen uitspraken en laat ik over aan de fantasie.
En toen… Meesteres Moriah
De afsluiter van onze viering na het avondeten (met dank aan schlemieltje), was misschien wel het meest intieme, ook waardevolle moment van de dag. Het masseren van Meesteres Moriah, vooral haar armen en schouders. Elke beweging met aandacht, met toewijding, met dankbaarheid. Want in de D/s-wereld draait het niet alleen om ontvangen. Ook geven, dat is het grootste geschenk. Niet zomaar geven, maar bewust. De wederkerigheid hierin. Het zien van Haar, het verwennen van Haar, maar ook zien dat Zij vermoeid is, haar ontzorgen met kleine dingen die ik zakelijk voor Haar kan doen.
Tijdens het masseren haalden we herinneringen op. De dingen die we allemaal hadden gedaan in die 7 jaar, van verhuizingen, speelfeestjes bij Haar thuis, de gezamenlijke vakanties, de grappige filmpjes, tot een geweldige ontvoering. En nog veel meer, teveel om op te noemen.
Waarom ik deze wereld kies en dat elke dag opnieuw
Sommige mensen denken dat D/s iets is voor donkere kamers. Nee, voor mij is het vooral een levenswijze. Een vorm van liefde. Een diepe connectie waarin ik mag zijn wie ik werkelijk ben: sterk in mijn overgave, krachtig in mijn onderdanigheid richting Haar. Ik zag Haar en Zij overwon mijn dominantie. Want ik ben zelf zo dominant als ik weet niet hoe. Maar niet bij haar. Bij haar mag (en vooral kan) ik me klein, kwetsbaar en vooral heel erg gezien voelen.
Mijn Meesteres Moriah ziet me. Niet alleen mijn lichaam, maar ook mijn ziel. Ze daagt me uit, houdt me scherp, brengt me terug bij mezelf. Ze stelt grenzen, bewaakt veiligheid en creëert daarmee ruimte voor mij om te “blijven” groeien. En ik? Ik geef haar mijn aandacht, mijn lichaam en mijn wil. Niet omdat het moet, maar omdat ik dat wil. Ik hou van experimenteren en Zij ook. Dus zodra Zij wat nieuws ziet, of ikzelf, dan bij de eerstvolgende keer, ben ik aan de “beurt”. En zo blijft het al zeven jaar vernieuwend en verrassend.
Loop der jaren
En natuurlijk zijn er in de loop der jaren dingen veranderd. En dat is ook goed, want wij houden beiden niet van sleur. Ik word ouder, en Zij ook. Dus we houden rekening met elkaar. En naarmate ik gegroeid ben in mijn zijn, dankzij Haar, verschuiven behoeften of komen dingen als een soort cyclus weer terug. Net als het gewone leven. Alhoewel BDSM, of laat ik zeggen onze D/s onderdeel van mijn leven is. Maar dat alleen maar bij Haar.
Op naar meer…
Zeven jaar. En ik ben nog steeds nieuwsgierig. Nog steeds in verwondering hoe ik reageer op bepaalde dingen. Nog steeds op zoek naar verdieping, uitspreken van ideeën, naar nieuwe dingen. Ik merk dat ik nog steeds dichterbij mezelf kom, waarbij ik nieuwe dingen bij mezelf zie, die er al in zaten maar niet naar boven kwamen.
En dat samen met Meesteres Moriah, schlemieltje en uiteraard de rest van de slavenstal.
Zeven jaar. En dit is pas het begin. Lieve Meesteres Moriah, bedankt voor de afgelopen 7 jaar, op naar ons volgende jubileum en ons pensioen. Ook veel dank aan schlemieltje. Dikke knuffel van Uw slavin.
slavin anne
Meer info
Lees de belevingsverslagen van subjes
Een intense ervaring: cell popping
