Afgelopen zaterdag was het dan zover: een kleinschalig Femdom Diner bij Meesteres Moriah, met Meesteres Alexandra als special guest. Weken aan voorbereidende appjes in verschillende app-groepen gingen eraan vooraf. Omdat verrassingen nou eenmaal lekkerder zijn, hebben de subs een eigen app-groepje opgericht met de naam “Bakker Brat” (eerder was het “Heksenketel” maar er zou teveel risico op misverstanden aan die naam kleven). Om er zeker van te zijn dat de Dames wel iets voorgeschoteld krijgen dat ze lekker vinden, schotelden we ze zo nu en dan vragen voor als: Zijn er nog hardliners die vinden dat ananas niet op een pizza hoort? Kunnen de Dames allemaal met stokjes eten? Iedereen lust pannenkoeken, toch?
Driegangendiner
Er waren 3 subs aanwezig, dus een driegangendiner was meer dan logisch. Uiteindelijk werd ik beloond met de verantwoordelijkheid voor het hoofdgerecht. Ik koos ervoor om “Taco-bowls” te maken (met mais-tortilla in plaats van taco shells, want die breken altijd). Daar mijn kookkunsten zich het best laten omschrijven als “Ik kan lezen en daarmee dus ook een recept volgen”, heb ik de avond van te voren alles voorbereid. Gezin thuis ook blij, want dat was dan tevens het avondeten, en oogste lovende kritieken. Hier zou ik beslist niet al te veel straf voor krijgen!
Nijntje inkleur tafelkleed
Uiteindelijk waren alle details geregeld, waaronder ook de aankleding van de subs en het interieur. Helaas heeft mijn voorstel voor het “Nijntje inkleur tafelkleed” het niet gered, maar de slingers met schoolbord vlaggetjes waarop gekrijt kon worden waren een waardige vervanger. Ook zouden we alledrie gekleed gaan in een schort, want dat hoort er nou eenmaal bij natuurlijk. Mijn vrouw was meer dan bereid om daarvoor twee schorten te lenen. Het plannetje om de sub die Meesteres Alexandra vergezelde te voorzien van een Little Black Dress schort met kanten boordjes en parelketting werd op het laatste moment herzien. Dat schort viel mij ten deel, en in plaats daarvan kreeg hij een net te klein kinderschort. De dames vonden het in ieder geval wél leuk.
Adembenemend
Diezelfde dames hadden ook de nodige zorg aan de aankleding van het feest besteed. Ten eerste zagen ze er zelf zoals gewoonlijk weer echt adembenemend uit. Daarnaast hebben ze ook nog allerlei bijzonder fijn spelmateriaal verzameld. Zwepen, plakken, parachutes, stroomstokken, klemmen, zippers, gags die niet pasten… echt aan alles was gedacht. Zelfs aan een speciaal speelgoedvarkentje die een eend imiteerde was gedacht. Mochten ze iemand van de keukenbrigade nodig hebben dan knepen ze respectievelijk een, twee of driemaal in het varkenseendje.
Afleidingen
Twee van zulke prachtige vrouwen en dat vermaledijde varkentje zorgen natuurlijk wel voor de nodige afleidingen tijdens het bereiden van het eten. Zo kon het gebeuren dat de pijnboompitten van de carpaccio niet geroosterd waren. Blijkbaar waren ze het niet eens met de stelling dat ze zo echt lekkerder waren, en zou de voorgerecht-sub het teveel moeite gevonden hebben. Inmiddels heb ik vernomen dat ik hier geen mening meer over heb. Zelf bleef ik vreemd genoeg vaak op ongelukkige wijze met het elastiek dat Machtig Mooie Moriah zorgvuldig om me heen gebonden had, achter haar vingers haken. Dat resulteerde al petsend voor de nodige rode strepen op mijn rug. De nagerecht-sub (cheesecake) had het ook zwaar. Bijna beschuldigend melde hij aan ons dat hij nog niet zoveel gewend was als wij, maar ja, al die ellende was natuurlijk ook bepaald niet ons idee. Wel leefden we, op gepaste afstand, enorm met hem mee.
Tik op stuk beleid
Maar aan alle leuke dingen komt een eind en zo kwam daar plots het moment dat Meesteres Alexandra weer huiswaarts gebracht werd door haar sub. Dikke knuffels all around, en na het afscheid de boel snel aan de kant gemaakt. Echter, het door mijn Meesteres eerder genoemde “Tik op stuk”-beleid bleek nog grotendeels open te staan. Wie dacht dat de lieve Dame na zo’n heerlijke maaltijd (voorgeschoteld door dito subs) last van een after-diner-dip zou hebben komt bedrogen uit. Met ongekende energie vlogen me de zweepslagen om de oren (of erger, op m’n tepel, grote auw!). Dat was wel een heel hartig nagerecht, maar smaakte desondanks naar meer. En meer werd het. De volgende dag komt er namelijk opnieuw visite, en mag ik wederom helpen met het verzorgen ervan en van de bijbehorende BBQ. Daar hoefde ik natuurlijk niet twee keer over na te denken, voor zover ik al een keuze had. Maar daarover later meer.
Sub Folkwin
Meer informatie
Verslag van Folkwin: Alles*
Spannende en vooral fijn visite bij Meesteres Moriah
