Na het Femdom-diner de avond ervoor stond ik ’s middags alweer bijtijds bij Meesteres Moriah op de stoep. Nauwelijks was ik binnen of ze wilde al zien wat de schade van gisteravond was. Daar kon nog best wel eens wat bijkomen vandaag, want momenten later ging de bel al. Daar was de visite. “Maar snel naar de keuken om je om te kleden.” zei ze lachend, terwijl ik me weg haastte. Miss Luka en haar vriendin meisje-Kajira maakten hun entree, en aangezien haar andere sub nog onder de douche stond mocht ik de koffie gaan verzorgen. Wist ik veel dat dat apparaat echt met geen mogelijkheid tot het zetten van koffie te bewegen was!
Op gepaste afstand
De dames waren al druk in gesprek, en op gepaste afstand wachtte ik geduldig op een goed moment in het gesprek om voorzichtig te gaan melden dat die koffie niet bepaald een doorslaand succes ging worden. Zonder me aan te kijken liet ze me met een argeloos handgebaar naast haar knielen om het slechte nieuws brengen. Dat zette meteen de toon voor me, we waren overduidelijk omgeschakeld naar sub mode. Gelukkig was er wel enig begrip, en was de sub des huizes ook ein-de-lijk klaar met douchen zodat ie me verder wegwijs kon maken in de keuken. En waar ik goed wegkwam met het koffie-debacle, kwam hij goed weg met zijn late opkomst. Wat een bofkonten zijn we ook.
De stroomstok
Na een iets te bijdehante opmerking van Schlemieltje mocht ik de stroomstok voor de Meesteres gaan halen. Ik zag dat de batterijen ernaast lagen, dus die pakte ik ook maar meteen mee. Schlemieltje leek ondertussen niet al te gelukkig de stroomstok in het vooruitzicht, die ik inmiddels aan zijn Dame overhandigde. Ik voelde me geroepen om ‘m een beetje gerust te stellen, dus ik pakte zijn hand en vertelde ‘m dat het vast wel mee ging vallen, terwijl ik ongezien de batterijen in zijn hand stopte.
“Oh, pak ook even de batterijen van de tafel” klinkt het ineens achter me. Shit, en nu? Tevergeefs probeerde ik m’n gezicht in de plooi te houden, en al proestend stamelde ik dat die er niet lagen. Volgens mij heeft hij ze al! Gek genoeg zag ook Schlemieltje de batterijen niet op tafel liggen, maar toch belandden ze uiteindelijk in dezelfde handen als de stroomstok. Deze werd nu natuurlijk meteen gebruikt, alleen was hij nu niet meer de enige die ‘m mocht voelen. En helaas op andere plekken dan ik verwacht had. Desgevraagd mocht ik vertellen wat ik ervan vond en typeerde het gebruik op mijn ballen als “behoorlijk irritant” of iets in die geest. En dat was het ook.
Heerlijke Mojito’s
Na een Mojito voor het vrouwelijk gezelschap ontstond er plots een situatie en mochten we naast elkaar gaan staan en gezamenlijk de ketting die ergens aan een balk hing vastpakken. Hilarisch, want zo trokken we elkaars armen af en toe extra de lucht in. Kleine tip mijnerzijds: ik zou ‘m een stuk langer maken vriend. Terwijl Miss Luka zich over mijn maatje ontfermde met allerlei fijne prik-dingen (wat zag ik ‘m genieten, ik gun ‘m dat!) gaf m’n Meesteres mij er van langs met allerlei slagwerk. Blijkbaar was het ook nodig om de akelige krokodillenklemmen op mijn tepels te plaatsen, en wel langer dan de vorige keer.
Dat dat langer moest daar had ik al rekening mee gehouden, want toen ze me vroeg hoe lang ze er de vorige keer op gezeten hadden had ik er alvast wat tijd afgetrokken. Ondanks dat dat niet succesvol was vond ik het zelf best een goeie poging. Meisje-Kajira bekeek alles aandachtig en gaf zo af en toe fijn commentaar, waarvoor onze dank.
Kleine break
Tijdens een kleine break had Miss Luka ook haar koffer tevoorschijn gehaald. Zichtbaar enthousiast showde ze een van haar lievelings zwepen, een ogenschijnlijk eindeloos lang ding (die zweep dan hè). In een poging om ons onzichtbaar te maken schoven we ontzettend onopvallend steeds verder naar achter richting de keuken. Helaas weer geen succes. Ik mocht gaan staan en na een paar rustige tikken was ze zo vriendelijk om eens te laten voelen wat dat ding wel niet kon. Grote auw! Blijkbaar zag ik er vergeetachtig uit, want ze herinnerde me met regelmaat aan de mogelijkheden van de zweep, ook al was dat wat mij betreft echt volstrekt niet nodig. Maar wel lief, of zoiets.
Echt, het lange marteltuig (ik heb het nog steeds over de zweep) raakte me overal: buik, rug, zij, scheenbeen, kont, om me heen… en niet zo zachtjes ook. Ik werd er gewoon ongewoon stil van! Het leverde me naast plekken, vlekken en strepen, gelukkig ook een aantal heerlijke knuffels op.
Culinaire hoogtepunt
Daarmee was het tijd geworden voor het culinaire hoogtepunt van de dag. Het weer was even mooi als het gezelschap, en leende zich zodoende uitstekend voor een barbecue. Een mooi moment waarop Schlemieltje en ik de dames na hun harde werk lekker konden laten ontspannen onder het genot van een hapje, een drankje, en een hoop geroezemoes. Gelukkig mochten we zelf ook af en toe wat van al dat lekkers (het eten welteverstaan) meepikken. Heerlijk, kon het niet beter! Hoewel… nee, kon niet beter.
Sub Folkwin
Meer informatie
Het Femdom diner
Verslag van Folkwin: Alles*
