Alweer even geleden was ik bij Meesteres Moriah en haar schlemieltje op bezoek. Had nog geen tijd gehad om een ervaringsblog te schrijven ook omdat zij bij andere zakelijke dingen mijn ondersteuning nodig had. Het was die dag weer erg gezellig. Leuke dingen samen gedaan, lekker er even op uit geweest. Onder andere naar de kinderboerderij. Ik kan daar altijd erg van genieten. Daaraan voorafgaand werd ik naar boven gestuurd. Daar moest ik mij uitkleden en ik moest de bondagetafel naar het midden schuiven zodat zij om de bondage tafel heen kon lopen. Ze zette haar trolley uit de Medical room, in de speelkamer neer, en ik zag dat ze er een doosje kraaltjes op had liggen. Ik fronste mijn wenkbrauwen en zweeg uiteraard. O nee dat was mijn voornemen. Ik kon het niet laten om te zeggen of ze op de braderie ging staan met armbandjes en kettinkjes. Gelukkig moest ze erom lachen.
Ezeltje prik
Ik ging conform opdracht op mijn buik liggen en zij maakte met een stift een ontwerp. Wat wist ik natuurlijk niet, want dat kan ik niet zien als zij op mijn rug bezig is. Van de stift alleen al kreeg ik kippenvel. Alles wat je niet ziet, heeft toch altijd een andere impact als dat je iets wel ziet. Ze begon te prikken met allerlei naalden, van verschillend formaat. Ik zuchtte een aantal keren diep, want ik stond eigenlijk in de praatstand, totdat zij aangaf, dat ik nu maar eens even stil moest zijn. Om de rust te ervaren die ik altijd bij needle play krijg.
Dat valt niet altijd mee, omdat mijn hoofd vaak zoveel wil vertellen. Op een gegeven moment was ze eerst uit geprikt en pakte ze haar kraaltjes, die allemaal verschillende kleuren hadden. Dat laatste had ik nl. al gezien. Ik hoorde op een gegeven moment dat er een kraaltje viel, en nog eentje en nog meer. “Nou, die kun je mooi straks allemaal opzoeken” zei ze lachend.
Gepiel met kraaltjes
Voor mij zou dat gepiel met die kraaltjes niks zijn, met mijn karakter liggen die kraaltjes na een kwartiertje allemaal op de grond, daar heb ik geen geduld voor, maar dat terzijde. Gelukkig heeft Meesteres Moriah dat geduld wel, en ze vindt het ook leuk om bij needle play, niet alleen naalden te prikken maar er ook een kunstwerk van te maken. Wat altijd wel jammer is, is dat het kunstwerk maar een tijdelijk karakter heeft, ook voor mijzelf. Gelukkig hebben we dan altijd de foto’s nog. Ik weet uiteraard niet precies wat ze allemaal deed op mijn rug, maar ik weet wel dat het een super mooi kunstwerk was en ik al bijna in een roes verkeerde.
En wat erin gaat, moet er ook weer uit. De naalden die er als eerste in werden geprikt die zaten best wel vast. Geen ramp. Maar net als bij het prikken, het er uit halen geeft niet altijd hetzelfde effect. De ene is (wat) pijnlijker dan de andere. Achteraf zag ik dat ze er ook wat naaldjes rechtopstaand heeft ingeprikt, die heb ik volgens mij niet eens gevoeld, vanwege de rust waarin ik verkeerde.
Knijpertjes
Inmiddels waren de naalden er weer uit, en ik moest op mijn rug gaan liggen. En dan ben ik altijd benieuwd wat ze dan gaat doen. Hopelijk geen naalden aan de voorkant. Maar gelukkig zag ik dat ze roze knijpertjes had gepakt en die zette ze op mijn schaamlippen, ook op de binnenste en ik kan je vertellen das best wel even gevoelig, en het pareltje moest er ook even aan geloven. Ja mijn klitje bedoel ik. Op een gegeven moment trekt de gevoeligheid weg, want pijn zou in deze wel heel dramatisch klinken, en dan is het best ok. En tja dat moet je natuurlijk dan nooit naar haar uitspreken want dan komt de sadist in haar boven en dan trekt ze de knijpers eraf zonder ze open te knijpen maar gewoon ratsj. Wat ook gebeurde.
Zwarte kaarsen
Daarna was het tijd om zwarte kaarsen op mij uit te proberen. Ze vroeg naar de intensiteit van deze speciale, voor de BDSM, kaarsen. Want haar schlemieltje vond ze te pijnlijk, nu weet ik dat het een piepmuis is, dus ik moest al lachen. Bij 1 druppel zit hij al aan het plafond. En ja de zwarte kaarsen hebben een andere intensiteit, alhoewel de kaarsen die je bij warenhuizen koopt pijnlijker zijn, maar op een andere manier. De zwarte BDSM kaarsen geven een soort van diepe prik. Pijn is natuurlijk voor iedereen verschillend. En een beetje meer of minder maakt mij niet zo heel veel uit. Want als zij er maar blij van wordt. Dat is het belangrijkste. En daar wij nooit stopwoorden gebruiken onderga ik wax play omdat zij dat wil. En ja natuurlijk is het pijnlijk en moet ik af en toe sissen. Dat is het lot van een slavin zeg ik dan maar.
Foto’s maken
Tussendoor mag ik dan de kaars vasthouden zodat zij foto’s kan maken. En wederom maakt zij er een mooi kunstwerk van! Nadat zij klaar was met allerlei verschillende kleuren kaarsen, zei ze “pak jij maar even een mooi mes, dan haal ik het kaarsvet eraf met een mes”. En diegene die mijn blogs lezen weten dat ik erg van de knifeplay ben en een RVS fetisj heb. Toen ik opstond viel het kaarsvet in zijn geheel al van mijn borst af. Natuurlijk heb ik het kaarsvet proberen tegen te houden en viel het gelukkig niet op de grond. Ik wou alsnog een mes pakken, maar ze zei “dat is nou pech, het kaarsvet is al weg”. Ik bromde wat maar moest ook wel lachen. Dat maakt een sessie met Meesteres Moriah ook altijd bijzonder, een lach en een traan, het hoort er allemaal bij. Dank U Meesteres Moriah voor deze fijne sessie. Ik heb nog een klein gedichtje voor u geschreven, getiteld Zij. Bij deze.
Zij
Haar warme handen
Spanning in mij
prikken in mijn rug
Zij
Op zoek naar de stilte
de stilte in mij
creativiteit alom
Zij
Laat mij schreeuwen
Uit de pijn in mij
Streelt mijn huid
Zij
Laat mij lachen
Uit de tranen in mij
Zij is Zij
De allerbeste Zij,
mijn Meesteres
slavin anne
Meer informatie
Op koffievisite bij Meesteres Moriah
Kennismaking met een nieuwe zweep!
Het verlangen naar rust in mijn hoofd
