Een sfeer van vrijheid en vertrouwen, laat emoties los

Ik lig op de bondagetafel, U heeft mij zojuist bevrijd uit die fantastische bodybag en maakt voorzichtig de veters van het putjesmasker achter mijn hoofd los. U verwijdert het masker, ik zie de verlichte kamer en neem een moment om tot mijzelf te komen. Als vanzelf komen de emoties naar boven. Ik zeg woorden als: ‘Wat doet U allemaal met mij’? Nogmaals zeg ik ‘Mijn hemel, wat doet U allemaal’? Tranen beginnen te komen. U zit liefdevol naast mij, vangt mij op, bent aanwezig, houdt mijn hand vast en streelt door mijn haren. Zoals altijd en overal vertrouw ik U voor 100%: daarom durf en wil ik mijn lijf en geest volledig in jouw handen te leggen.

Perfect in balans

Ik voel mijn emoties tot in mijn kleine teen, ben volledig in extase en voel mij perfect in balans. Tranen in mijn ziel, in mijn hart en in mijn ogen. Ik kijk U aan: U zit naast mij, zegt af en toe lieve en geruststellende woorden en houdt oogcontact met mij. U heeft de situatie volledig onder controle en ik mag mij laten gaan. Ik vind de situatie allerminst confronterend, eerder heel bijzonder, liefdevol, onwerkelijk en (ik heb het woord 1 of 2 keer uitgesproken): MAGISCH!! Hoe kan dit bestaan en hoe kan die met MIJ gebeuren? Emoties en gevoelens die ik nooit eerder in mijn leven heb ervaren, zijn bijna tastbaar aanwezig.

Waardoor en hoe? Ik hoef er geen verklaring voor te hebben en ga niet op zoek naar antwoorden; ik heb het een heel speciaal plekje gegeven.

Speciale beleving

Een ongelooflijke ervaring, aan het eind van een heel speciale beleving. U die aandachtig MB doorleest, daarvoor de tijd neemt en oprecht geïnteresseerd bent in wat zich allemaal in mijn hoofd afspeelt. En ik die dingen in MB heb geschreven die ik nog nooit met iemand gedeeld heb of op papier heb gezet. Toch doe ik het omdat U mij aanmoedigt, mij vertrouwt, mij serieus neemt en het niet ‘gek’ of ‘afwijkend’ vindt.

Fijn vind ik het, dat U de tijd neemt om mijn gedachten, fantasieën, struggles et cetera. te lezen en te begrijpen; soms heeft U een binnenpretje waar ik op mijn beurt dan weer heel nieuwsgierig naar ben: ‘Waar lacht U om?’ vraag ik dan. Soms krijg in antwoord maar niet altijd: dan lijkt het alsof U even in een andere wereld bent. Wat gaaf dat ik begin augustus het boekje van U heb gekregen: ik had toen absoluut geen idee wat ik erin zou schrijven.

Even terug naar het begin

Ik kwam relaxed aan, dat lukt mij meestal wel: zenuwachtig ben ik dan doorgaans niet, spanning in mijn lijf ook niet echt. Een beetje dan. Even kort bijpraten met schlemieltje, vind ik altijd fijn totdat hij de magische woorden spreekt ’Van Mevrouw moest ik je direct naar boven brengen en dat kun je dan maar beter doen’. Dan denk ik altijd: “Ja, ja, even wachten hoor….’. Niet om U te pesten, meer uit spielerei. Toen U deze keer zei: “Zo, en jij vond het okay dat ik hier moest wachten’? dacht ik wel eventjes: ‘Oeps, ben benieuwd wat er gaat gebeuren, nu maar even gewoon doen wat er gezegd wordt’.

Galgje

Het galgje – om achter de puntjes in MB te komen – was natuurlijk bijzonder goed gevonden. Ik zat trouwens in mijn gedachten al bij 4 of 6 van die krokodillenklemmen op mijn balzak te denken (moet lukken toch?) en was écht niet van plan die letters zomaar te geven. Maar op een gegeven moment begon ik het “kietelen” aan mijn balzak behoorlijk te voelen en heb ik toch maar ‘Ja’ gezegd op een paar letters die U vroeg. En tja, dat ik vergeet om meerdere E’s een plekje te geven, kwam omdat U mij met die klemmen zo enorm ‘afleidde’.

Overigens heb ik het galgje op deze manier als uiterst prettig ervaren: U zoekt mijn grenzen op en ik zoek heel graag die van U op waarbij wij allebei volop aan het manipuleren zijn: U weet, ik zal en wil de escape vinden… wat tot nu toe nog niet gelukt is.

Een no-go minder

Ik heb één no-go: ball-kicks. Halverwege de beleving krijg ik het gevoel dat er iets ‘bijzonders’ gaat gebeuren. Ik draag nog steeds een masker en zie niets, moet op mijn knieën gaan zitten, rug recht en voorzichtig naar links schuiven. Ik hoor dat Mevrouw de spijlen van de kooi vastpakt, de radertjes in mijn hoofd draaien: ik vermoed dat ze straks houvast zoekt aan de tralies en straks tegen mijn ballen gaat schoppen. Waarom ik dat denk? Intuïtie. Ik wacht af op wat komen gaat. Ga ik roepen: ‘Nee, niet doen’? Ik besluit om de uitdaging aan te gaan en ‘het’ te ontvangen zoals het komt.

Ja hoor, ik voel Mevrouw haar voet zacht tegen mijn ballen schoppen, heel voorzichtig, eigenlijk lief. Daarna nog eens en nog eens, nu ietsje harder. Ik bereid mij voor op kicks met een veel grotere impact: die blijven (voor nu) echter uit. Fijn maar eigenlijk ook best jammer. Met Mevrouw deel ik achteraf niet wat ik ervan vond. Een paar dagen later durf ik gerust te stellen dat deze ene nog-go geschrapt mag worden. En om héél eerlijk te zijn: ik ben benieuwd waar mijn grens ligt als het gaat om ball-kicks. Gaat het mij lukken om die grens (op termijn) te verleggen en door de pijn en mogelijk tranen heen te bijten als zij dat van mij eist?

Opsluiting

De opsluiting in de bodybag is grandioos, dank U daarvoor! Ik vind het weergaloos om, zeker met het putjesmasker op, zo tot rust te komen. Prachtig muziek van Enya op de achtergrond (mijn vrouw en ik hebben alle CD’s), U die over mij waakt en ik? Ik kan en mag alles loslaten en zweef weg. Het zwepenspel van U is ongekend goed: af en toe komt U lief naast mij staan, zoek ik contact, zie ik U en kan ik even checken welke zweep U pakt. Controlfreak hè? Totdat U het genoeg vindt en U resoluut een masker over mijn hoofd doet: zo gaaf en ja, ook opwindend!

Ik heb natuurlijk honderden keren gefantaseerd hoe het zou zijn als ik ooit een keer gezweept zou worden maar heb nooit kunnen denken dat het zóveel met mij doet: de manier waarop U het opbouwt maar soms ook heel verrassend hard begint vind ik zó super!

Dan nog een stuk of 20x met de cane, mijn hemel! Ook hier vertrouw ik U volledig en wil ik mij helemaal aan U geven, zo bijzonder…

De prachtige creatie op mijn ballen en pik: ook dit heb ik als magisch ervaren! De elektrostimulatie vind ik zeer aangenaam, idem de klemmetjes, druppels kaarsvet (gemene pijn maar o zo fijn). Ik geef mij dan helemaal over en laat mij gemakkelijk door U meenemen in weer ‘iets’ nieuws. Ook hiervoor geldt: mijn hemel, wat bent U hier goed in, wat een creativiteit!

Tot slot, op slot

Tja, en dan de CB natuurlijk: toen hij daar in ..tig onderdelen op de bondagetafel lag, had ik echt zoiets van: ok, en nu? Gelukkig was schlemieltje (ervaringsdeskundige op gebied van CB’s) de reddende engel, om de puzzel tot één geheel te krijgen! De CB was ook een geheime fantasie van mij en ik vond/vind het erg verrassend dat U besloten had dat ik ‘m vanaf nu moet dragen. Nu ik ‘m om heb, voelt het alsof hij bij mij hoort. Ik ervaar het als een enorme versterking van mijn onderdanige gevoelens: ik draag ‘m dus HEEL GRAAG en met TROTS voor U.

sub T