De vaste sub en trouwe metgezel van Meesteres Moriah was verhinderd, en zo kon het gebeuren dat ik Meesteres Moriah naar een BDSM-avond in Ultimate Dream mocht vergezellen. Stipt rond zessen belde ik aan bij haar aan en deed slavin Anne de deur open. Ze zei dat onze Meesteres nog even aan de telefoon zat, en ik dan maar even op m’n knieën voor haar moest gaan zitten wachten. Dat verraste me enigzins, maar het bleek een waar geschenk voor haar te mogen knielen in haar stoere en zeer appetijtelijke ogende lederen outfit.
Aanvankelijk dacht ik nog dat er ergens een addertje onder het gras zat maar het bleek gewoon het startschot van de avond, waarbij het nadrukkelijk de bedoeling was om waar mogelijk lager dan haar te blijven. Oh ja, en de twee grote tassen vol hartstikke leuk materiaal mee te sjouwen, dat ook. Dat laatste mocht gelukkig wel gewoon lopend, zo is ze dan ook wel weer.
Hartelijke begroeting
Vooraf had ik aangegeven dat we er waarschijnlijk rond achten zouden zijn (Google Maps gaf nogal een ruime marge aan). Daarop liet Meesteres Moriah Seerena weten, die vanuit de andere kant van het land onderweg was, dat ze maar beter kon zorgen dat ze eerder dan wij bij de balie zou staan. De club was nog niet open toen we aankwamen, dus we kwamen elkaar buiten al tegen voor een hartelijke begroeting. Nu wil ik natuurlijk niet stoken, maar ik moet me toch sterk vergissen als wij toch niet eerder bij de balie stonden, edoch dit geheel terzijde.
Omkleden en door naar buiten
Meteen omkleden en door naar buiten, alwaar de lange zwepen meteen uit de tas gehaald werden. Op de heenweg herinnerde ik me hardop dat er voor Seerena een onbekend aantal slagen met de signal-zweep op het programma stonden als gevolg van een berichtenwisseling op Fet. Mijn aandeel in dat gevolg (40 RVS cane-slagen) was me op dat moment gek genoeg geheel ontschoten. Seerena staat bij mij bekend als heldin van de cane, die kan ze echt onwaarschijnlijk goed incasseren. Nu had ik opgevangen dat ze wel een zekere aversie tegen singletails had, al had ik geen idee waarom. Nadat Meesteres Moriah een aantal van haar prachtige zwepen de weg naar mijn rug, buik, ballen en het andere stuk huid daar in de buurt had laten vinden, pakte ze de bewuste signal.
Met een warme glimlach toonde ze deze aan Seerena: “Dit wordt hem straks voor jou hè”, waarna ze hem voor de eerste maal rustig om me heen liet vallen. Deed natuurlijk totaal geen pijn, maar gegeven eerder genoemde aversie van mijn lotgenoot schreeuwde ik het werkelijk uit van de zogenaamde pijn, met het idee dat dat haar voorpret vast zou vergroten. “Jij bent echt slecht!” hoorde ik de Meesteres van achter me roepen, en ik schoot enorm in de lach. Uiteraard heeft de signal, en een nog voor mijn gevoel nog veeeeeeel langere zweep, me daarna nog wel een aantal keren flink stevig weten te knuffelen, en natuurlijk ontliep ook Seerena haar portie niet.
Tijd voor een drankje
Daarmee was het tijd voor een drankje, en tot groot genoegen van beide dames ook voor het helicopteren. Mijn Meesteres wikkelde een touw strak om mijn plasser, om het er na een tijdje in één ruk vanaf te trekken (het touw dan, de plasser bleef nog nét vastzitten op de plek waar je dat verwacht). Vooraf had ik dit wel onderschat, ik dacht dat het koddige ronddraaien van de leuter de grap van dit verhaal was en dat dat niet echt heel veel pijn zou kunnen do…. oooeehhn, auw! Omdat het moment gelukkig vrij kort was kon ik me nog enigzins vermannen, maar potverdrie, dat was beduidend pijnlijker dan vooraf gedacht.
Vervolgens hét moment dat haar afgereisde slavin echt weer volop kon shinen. Werkelijk alle canes die er maar in de tassen te vinden waren werden erbij gehaald en namen haar achterwerk flink onderhanden. Samen met de serie canes en een slapper die ze aan het eind van de avond nog te verduren kreeg waren het (bij benadering) denk ik wel 473,8 cane-slagen! Daar moeten die 40 van mij onbewust bijgezeten hebben denk ik, dat kan haast niet anders. Wat was ze dapper zeg!
Etenstijd
Etenstijd! Enthousiast bood de Meesteres me aan om voor me op te scheppen omdat dat voor mij, met de twee tassen, wel een uitdaging zou worden. Lief! Eerst ging dat nog in overleg, later niet meer en kwamen de scheppen eten door- en bovenopelkaar op ’t bordje. Een stoel bleek er ook tijdens het eten niet in te zitten voor mij, die waren voor de dames. Best een beetje onwennig allemaal. Het voordeel was wel dat ik vlak naast haar zat, al was dat dan op de grond.
Onverwacht bleek het halen van de “gewone koffie met melk” na het eten nog de grootste uitdaging van de avond (nee, dit dient niet opgevat te worden als vrijbrief om op zoek te gaan naar grotere uitdagingen!). Ik zal jullie de details besparen, laten we zeggen dat je erbij had moeten zijn, maar een aantal pogingen later zat ze uiteindelijk toch redelijk tevreden met het vorkje in haar cappuccino te roeren.
Workshop beffen
De workshop beffen hebben we helaas gemist, maar ze gunde me nog een zipper die dat meer dan goedmaakte. Van te voren dacht ik dat de knijpers op de zij, of misschien over de binnenkant van mijn been gezet zouden worden. Nope, neen, helaas… het reuzachtige aantal knijpers (okee, waarschijnlijk veel minder dan 473,8 dit keer, maar het voelde toch als best wel tamelijk veel) werden op het klokkenspel gezet. Geen aanrader! Tenminste, het erop zetten was nog niet zo erg, maar het idee van de zipper is dat ze er ook weer met een flinke ruk vanaf getrokken worden.
Met gevoel voor understatements zou dat als bijzonder onprettig omschreven kunnen worden. Het deed nog steeds flink pijn toen haar slavin zich als mosterd na de maaltijd weer bij ons voegde en wist te melden dat ze het had gemist terwijl ze het echt zó ontzettend graag had willen zien. Lang verhaal kort: nog een keer dus, fijn. Het staat natuurlijk buiten kijf dat ik beide dames hier zeer erkentelijk voor ben. Dank jullie wel voor de enorme fijne avond, en long live rock ’n roll…
Sub Folkwin
Meer informatie
Spannende en vooral fijne visite bij Meesteres Moriah
Het Femdom diner
Verslag van Folkwin: Alles*
