Korte vakantie bij mijn Meesteres

De laatste loodjes voor de vakantie, en eindelijk was het zover, vakantie! Dinsdagmiddag rond vijf uur klapte ik mijn werklaptop dicht. Ik heb best een drukke baan, met een waan van de dag verloop. In de ochtend kan ik mij voornemen om mijn lijstje af te werken en naarmate de dag vordert ben ik niet eens aan het lijstje toegekomen. Geen ramp trouwens want het hoort er allemaal bij. De woensdag heb ik benut om mijn hoofd een soort van leeg te maken. Vaak komen er dan weer nieuwe dingen voor terug haha. Ook dat is niet erg.

De donderdag heb ik mij voorbereid om naar mijn Meesteres Moriah te gaan. Want de vrijdag zou ik heel vroeg in de morgen naar haar toe gaan om haar naar de tandarts te brengen. En die tandarts heeft niet zijn praktijk in de plaats waar haar speelhuis is maar gewoon even lekker bijna anderhalf uur verderop. Alwaar zij verwacht werd voor een wortelkanaalbehandeling. Je kunt betere uitjes verzinnen, maar in voor- en tegenspoed steun ik haar uiteraard.

Drie wekkers

Ik had drie wekkers gezet, want met de ventilator op volle toeren vertrouwde ik er niet op dat ik mijn wekker zou horen, dus twee extra signalen zouden mij wekken. Met een uur en 40 minuten als reistijd naar haar toe, kon ik mij niet veroorloven mij te verslapen. Ik werd keurig voor de wekker wakker en deed wat ik doen moest en stapte in alle vroegte in de auto naar haar toe. Bij haar verblijf aangekomen belde ik aan en schlemieltje deed open, we gaven elkaar een lekkere bezwete knuffel. Hij gaf aan dat Meesteres Moriah boven was in haar kamer.

Haat

Ik rende als een jonge hinde naar boven, en klopte aan, en liep naar binnen en gaf haar een warme knuffel. Ik zag al wat spanning in haar ogen, want Zij haat het om naar de tandarts te gaan. Niet dat zij het woord haat gebruikt dat zijn meer mijn woorden, ik ben een kruising, van moppersmurf (haatsmurf), lolsmurf, kleine smurf en o wacht vergeet ik bijna boze smurf. En hoe kwamen we nu aan het woord smurf. Zij had een prachtig blauw pak aan, blauw staat haar ook erg goed, wat niet trouwens? En mijn brein doet soms iets met woorden uitspreken die in mijn brein zitten. Komt het er nu niet uit dan later wel. Maar het komt eruit.

Het blauwe associeer ik met smurfen, en het is niet om haar te beledigen, gelukkig weet zij dat. Maar het woordje smurf komt heel gauw, en alsof ze het wist, want ineens zij ze tegen mij je lijkt haatsmurf wel. Ik moest keihard lachen. Want tja ik haat het als ik vrachtwagens inhaal en ze komen te dicht naar me toe. En vooral omdat zij nu naast me zat.

Vertier

Omdat ik graag wou dat ze zich ontspande naast mij, niet om mijn rijgedrag, maar vanwege het tandartsbezoek had ik een tas met cadeautjes klaargezet in de auto. Zodat ze tijdens de reis zich zou ontspannen en tijdens het kletsen kon ze dan nu en dan een cadeautje uitpakken. Ondertussen zat ik zelf aan de gele banaantjes (zonder suiker, gewoon die heerlijke bananenschuimpjes), zij at ze niet, want tja net tanden gepoetst om straks gemarteld te worden. Gelukkig mocht ik ze wel eten. Dat was erg lief. Want alsof we op een lange reis gingen, tas met koelelementen, drinken, hapjes, croissantjes etc. Ik was op alles voorbereid, zelfs de pijnstillers lagen al klaar indien nodig.

De tandarts

Zij ging de deur naar binnen naar de tandartspraktijk en ik parkeerde mijn auto zo, dat ik de voordeur kon zien. En daar begon het wachten, ik schonk een glaasje water in, hapte in een croissant, want inmiddels was het al lunchtijd. En als geen ander weet Meesteres Moriah dat ik zonder eten, niet te genieten ben. Want dat heeft ze ooit eens uitgeprobeerd door mij een dag lang op 3 droge crackers en water te zetten toen ik nog niet zo heel lang haar slavin was. Ik was bozer dan boos. Wat naderhand wel weer hilarisch was, na afloop.

Auto voorrijden

Eerst zat ik nog even op mijn telefoon, maar elke seconde zowat keek ik of zij er al kwam. Dat was niet handig, dus ik besloot mijn telefoon weg te leggen en mij op de deur te focussen want ik wou voorkomen dat zij naar de auto moest lopen. Ik wou mijn auto gewoon voorrijden als zij naar buiten kwam. En het duurde en het duurde. Ik was nog even bang dat er zo een ambulance voor zou komen rijden, ik werd helemaal ongerust. En eindelijk na 1 uur en 3 kwartier, kwam het verlossende appje, klaar. Ik slaakte een zucht van opluchting en reed naar haar toe.

Ik had geen kans om de deur voor haar te openen want ze zat snel in mijn auto. Gelukkig kwam daar wel haar stralende glimlach. Maar ze had een heavy tandarts bezoek achter de rug, 6x verdoving erin, andere patiënten waren afgebeld, de verdoving dat ging niet helemaal lekker, ze werd er onwel van. De klus was gelukkig geklaard. Ik had enorm met haar te doen. Gelukkig kon ze wel een zacht croissantje eten.

Volgende bezoek

Nadat ze weer bij mij in de auto zat, vervolgden we onze weg om een aantal pakjes op te halen. Daar waren mijn kattenvriendjes ook, geen steek veranderd, nog net zo lui en lief als anders. Mijn kat past twee keer in ze, want deze katten zijn groot, niet te verwarren met (te) dik. Onderweg hadden we weer mooie gesprekken, soms wat luchtiger, soms wat meer de diepte in. Op een gegeven moment hadden we het over verschillende soorten mensen in het algemeen, en ineens begint ze over een cavia!

Waar ze dat nu ineens vandaan haalde, geen idee, maar ik stikte bijna in dat goudgele, bananenschuimpje. Van het lachen, ik herpakte mij snel, want tja achter het stuur. Ik moest de bijna slappe lach onderdrukken. Overigens ging het hier om een huisdier, niet over een volbehaarde poes waarbij je je weg niet kan vinden door het grote doolhof van haar. Ik moet er overigens niet aan denken, want haren in mijn mond, yuk. En toen kwam het hele verhaal over die cavia, waarbij ik niet teveel uit de school zal klappen.

Laatste bezoek

Nadat ik de pakjes achterin mijn auto had gelegd, gingen we verder op pad. Naar haar volgende afspraak. Daar waren we na volle tevredenheid snel weg, en besloten om geen snelwegen te nemen maar de tussendoor weggetjes. Daar hebben we genoten van de natuur en wat prachtige kastelen. Onderweg besloten we om nog een ijsje ergens te gaan scoren en kwamen we uit in een leuk dorpje waar we bij de plaatselijke ijssalon een heerlijk ijsje hebben gegeten. En dat had zij ook zeker verdiend na alle ontberingen. Daarna gingen we weer op pad, het was inmiddels rond een uur of vijf, dat was best een lange dag.

Terwijl we terugreden overlegden we wat we gingen eten, ze had wel eten in huis maar eigenlijk had ik geen zin om het eten te gaan klaarmaken. Dus ik stelde voor dat ik lekker loempia’s voor ons zou halen, ook voor schlemieltje uiteraard die thuis flink aan het klussen was. Zo gezegd zo gedaan. Het was een enerverend dagje zo, voor Meesteres Moriah, de verdoving heeft nog lang erin gezeten, kan ook niet anders als ze dat 6x ingespoten heeft gekregen. En toen was de dag voorbij, tijd om te gaan slapen.

Hottie

Het was een warme nacht, zoals de laatste tijd wel vaker is, maar eerlijk ik heb liever de zon dan de regen. Ik werd om 6 uur wakker, en rond half acht dacht ik zal es kijken of Meesteres Moriah al wakker is, zodat ik koffie en ontbijt kan brengen op bed. Ze was wakker, ik gaf haar een knuffel en vroeg hoe het was. Haar mond was nog wat stijfjes maar voor de rest ging het wel. Gelukkig maar. Dus het was tijd voor koffie en ontbijt. En ik ben de rotste niet, dus ook schlemieltje kreeg zijn boterhammetjes en een kopje koffie. Ze was inmiddels al druk bezig op haar laptop om wat dingen klaar te maken voor haar websites. Ik ben lekker buiten gaan zitten met mijn kopje koffie, en mijn ontbijt. Niet dat ik niet bij haar mag zitten, maar ik zit graag buiten, genietend van de stilte buiten.

Op pad

Meesteres Moriah wou nog even op pad, om wat spulletjes te halen en boodschappen te doen. Want die avond kreeg ze visite. En ze gaf mij opdracht om in het dorp waar we waren naalden te scoren, van die grote naalden. Wat ze daar nu mee moest? Geen idee. Na bij een aantal winkels te hebben gekeken, had ik ze eindelijk, grote naalden en nog een setje met iets kleinere. Want dan weet ik zeker dat er wat bij zit wat zij zoekt. En ja ze was helemaal blij, en dat maakt mij dan ook weer blij.

De tijd vloog weer als een dolle voorbij. Het was erg warm buiten, en Meesteres Moriah gaf aan dat ze naar boven wou naar haar speelkamer en ik moest na een frisse duik in het koude water naar boven om daar geheel ontkleed op haar te wachten. Ik nam daar wel even de tijd voor, want ik had het zo warm, dat het wel even lekker was om in het ijskoude water te zitten. Want ik wist niet wat mij boven stond te wachten.

Op haar speelkamer

Ik zette boven de ventilator op volle toeren en wachtte geduldig op haar komst. Gelukkig kwam ze snel naar boven. Alwaar zij een touw pakte om wat bondage mogelijkheden op mij te oefenen, ik had van tevoren wat instructiefilmpjes opgezocht en die vorige week al naar haar toe gemaild, want daar had zij mij als opdracht gegeven. Ik had aangegeven welke ik zelf het mooist vond. En heel lief, zij ging die bondage bij mij aanleggen. Nadat zij mij in de touwen had gelegd, volgden er uiteraard de foto’s. altijd jammer van een bondage dat die er op een gegeven moment weer af moet.

Filmpjes

Daarna was het de beurt aan de stroomstok, soms wat nasty dat ding, maar over het algemeen meer het schrikeffect dan dat het echt heel pijnlijk is. Ze moest hard lachen om mijn gespring en bedacht dat ze er wel een filmpje van kon maken. Wat ze daarna ook deed. Overigens leuk om terug te zien, want een foto is een momentopname, en een filmpje is toch heel anders. Terwijl ze het filmpje maakte bedacht ze (zo creatief hé Meesteres Moriah) dat ze er wel een filmpje torture slavin van kon maken. Dus ik moest plaatsnemen op de doppenstoel, de stoel komt bij mij vandaan voor tijdens de verbouwing maar ze kwam ineens op het lumineuze idee om er bierdopjes op te plakken.

Ondertussen plantte ze knijpers op mijn tieten. En ik moest vooral niet teveel herrie maken. En als je dan denkt ze haalt die knijpers en gewoon af? Nee, maar gelukkig zijn deze niet zo heel pijnlijk, behalve dan op mijn tepel. Dus vervolgens zette ze gewoon de knijper weer op mijn tepel. Gewoon omdat ze dit leuk vond. De doppenstoel vond ik niet zo pijnlijk, ik deed ook regelmatig mijn voeten van de vloer om te kijken of het dan erger werd. En wat erger was, dat was het opstaan na een lange tijd. Maar geeft wel weer mooie foto’s dat dan weer wel. O en ze wou mij graag hartjes geven, vooral op mijn tieten, die inmiddels blauw zijn.

Testen

Of ik nog even wat voor haar wou testen. Uiteraard. En ze pakte de krokodillen klem. Gatsie, daar had ik al wat meer over gehoord. En vorige keer had ik dat ding ook al in de kettingen bak zien liggen. Natuurlijk kan ik geen nee zeggen en vooral niet bij die grote glimlach van haar. Nu is het ook nog eens zo dat ik in al die jaren geen nee ofzo heb gezegd. Kan ook niet, want we hebben geen stopwoorden. Ze zette de klem eerst op mijn schaamlip, dat was au maar best te doen. Dan wist ze genoeg zei ze.

Ok gelukkig zette ze ‘m niet op mijn tepel en terwijl ik dat dacht kwam de klem toch op mijn tepel. Nadat er ongeveer 20 seconden voorbij waren vroeg ze hoe lang ik het vol kon houden. Ik zei denk wel een minuut ofzo. Ze zette gauw de timer aan, en ik maakte de minuut vol, ik gaf aan dat ik nog wel langer kon. Laten we koersen op 3 minuten gaf ik aan. Uiteindelijk werden het dik 5 minuten. Niet dat ik het aangaf maar zij, want ze wou wel dat mijn tepel bleef leven. Dat is toch wel weer heel lief.

Na de klemervaring wou Meesteres Moriah nog even een zweep inslaan. Na alle torture en vermoeidheid, nog wat verreisd van de dag ervoor, mijnerzijds hield ik dat niet lang vol. En werd het tijd om de spullen schoon te maken. Nadat ik de boel had schoongemaakt, was het tijd om eten te gaan maken. En ons klaar te maken voor de visite die langskwam. Het was een gezellige avond en rond middernacht rolde ik mijn bedje in, en sliep ik als een os.

Zondagsrust

De ochtend begon weer met koffie en ontbijt op bed voor Meesteres Moriah, schlemieltje was al vroeg op de fiets weg, om even wat anders te doen dan direct te gaan klussen. Ik pakte mijn spullen in, en ruimde haar speelkamer op waar ik twee nachten had vertoefd. Zodat alles weer net zo was, als voor mijn komst. We sloten het weekend af (althans voor mij bij Meesteres Moriah) met koffie en taart. En nadat ik haar had bedankt voor alles, stapte ik weer in mijn auto om weer huiswaarts te keren waarbij ik onderweg al wist dat ik ook van dit weekend een blog voor haar wou schrijven. Maar ook voor mijzelf voor de herbeleving en alles even op een rijtje te zetten.

Meesteres Moriah bedankt voor dit fijne weekend, onze mooie, diepgaande gesprekken, met veel tranen van mijn kant. En natuurlijke onze vele gezellige, daverende lachmomenten. En dit natuurlijk ook voor schlemieltje die het speelhuis steeds mooier maakt! Tot gauw!

slavin anne