Striemen en naalden, het verslag van slavin Anne

Meesteres Moriah en ik kennen elkaar al vrij lang. In een grijs verleden heb ik regelmatig aan het kruis bij haar gestaan. Het was er al lang niet van gekomen om gewoon eens even weer gezellig bij te kletsen. Ik las dat Meesteres Moriah een slettenparty organiseert in Doma, dus ik appte haar “Oh, dan kun je er weer flink op los meppen!”. Het enige dat ik terugkreeg was: “Haha, ik bel je zo even”. Niet veel later belde ze. We wisselden allerlei nieuwtjes uit. Zo ook dat ze weer als Pro Domme was begonnen. Op een gegeven moment zei ze: “Zullen we gewoon even afspreken voor een lekkere bak koffie?”. Ik reageerde: “Gezellig gaan we doen, zullen we direct een datum prikken?”. “Dan kan ik bij jou ook gelijk een paar naalden prikken” zei ze. Ik moest lachen, en we sloten ons telefoongesprek af met: “Tot volgende week, gezellig”.

Naalden prikken

Toen ik onze afspraak in mijn agenda schreef besefte ik mij ineens dat ze mij dan ook even gelijk naalden kon prikken. Mijn lichaam reageerde daarop direct met kippenvel. “Nou ja” dacht ik, “dat zien we dan wel weer, gezellig bijkletsen is ook fijn”. Met haar partner/sub 2bees heeft ze een mooi speelhuis gekocht. Daar was ik eigenlijk ook erg benieuwd naar. Ik kreeg zo af en toe wel eens een foto maar was benieuwd naar het huis zelf. Het zag er in ieder geval op de foto’s al erg spannend uit. Ik regelde direct een cadeautje voor haar. Want hoe dan ook, een vrouw zoals zij verdient altijd een leuk cadeau.

Vergeet je kleding niet!

De werkweek was druk en tussendoor kreeg ik nog een appje “vergeet je kleding niet”. O jee, het was dus geen grapje. Nu vind ik naalden heerlijk, dus ik zocht snel wat kleding bij elkaar. De volgende dag vertrok ik op tijd naar haar voor onze koffie date. Onderweg dacht ik “Oeh, ga ik het nog redden”, want ik wou ook nog even langs de bakker, om lekkere gebakjes te halen voor bij de koffie.

De stress bleek niet nodig, ik kwam ruim op tijd het dorp binnen rijden. De bakker had helaas niet zoveel keuze maar ik wist welk gebakje Meesteres Moriah erg kon waarderen, dus als zij het juiste gebakje had, dan was dat prima. Ik parkeerde mijn auto, stapte uit en belde aan. Haar sub 2bees deed open. Hij begroette mij enthousiast. 2bees is voor mij ook een bekende, dus dat was erg fijn om hem ook weer te zien. Ik ging de kamer in en daar zat Meesteres Moriah, druk bezig om in een speeltje batterijen te verwisselen. Ik begroette haar, het was een warm welkom, zoals ik gewend was in het verleden.

Doosjes naalden

Ik overhandigde haar een doos waar doosjes naalden inzaten. Of dat dan geen wensenlijstje is? Haha. En alsof de tijd had stilgestaan kletsten we met zijn drieën honderduit. En ondertussen dronken we een kopje koffie en aten een gebakje. Na een poosje bedacht ik me ineens dat ik haar cadeau nog in de auto had liggen, dus die haalde ik snel even op. Ze was blij verrast.

Samen even op pad!

Ze vertelde dat ze nog even verse kaas en roomboter wilde halen bij de kaasboerderij, even verderop. “En dan krijg je als we terug zijn een rondleiding”. Helemaal prima uiteraard. Ook in de auto kletsten we honderduit. Nadat we terug waren hebben we even geluncht. Na de rondleiding in het prachtige speelhuis, met allerlei soorten thema’s, zoals een anaal kamer (ik kon het niet laten om even in de sling te gaan liggen), de toekomstige nursery room, de “old school”, kleedde ik mij om. Kinky kleding en laarzen/schoenen geven het toch altijd een extra spannende lading en het brengt je naar een andere sfeer dan de dagelijkse dingen waarin we allemaal zitten.

Aan het kruis gezet!

Ik werd direct aan het kruis gezet, en ze pakte eerst een houten lat en mijn billen kregen er van langs. Ik riep nog “misschien even eerst een floggertje, want mijn lijf is niets meer gewend”. Ze moest lachen, en zei “Ooooo dit is mooi, nu zie ik tenminste weer striemen”. Met allerlei slagmateriaal bewerkte ze mijn rug en billen. Ondertussen moest mijn jurkje uit, zodat ook mijn rug eraan moest geloven.

Gelukkig was er ook alle ruimte voor een lach, zoals ik eigenlijk altijd van haar gewend ben. Lachen is fijn tijdens een sessie. Er was ook een zwiepding bij die een prachtig geluid maakte. “Hoor eens” zei ze “wat een prachtig geluid”. Het enige dat ik nog kon uitbrengen was: “ja ja”. En we moesten beiden hard lachen. Mijn hoofd kon op een gegeven moment niet meer denken. Ik ontving, ontving en ontving de klappen van haar zweep. Mijn lijf en brein waren van haar op dat moment. Ik slaakte af en toe een diepe zucht. Tegelijkertijd rolden de tranen van mijn wangen.

Gloeiende rug

Uiteindelijk maakte ze mij los, en mocht ik met mijn hoofd op haar schoot. De tranen vloeiden rijkelijk, mijn rug gloeide enorm. Het voelde als thuiskomen, liggend in een warm bad vol liefde. Toen ik weer wat was bijgekomen zei ze: “Zo je mag kiezen, of op je buik liggen of op je rug”. Ik was verbaasd want ik weet dat Meesteres Moriah die keuze zelf altijd maakt. Dus ik zei direct “Ik wil graag op mijn buik liggen”. Ook omdat ik naalden in mijn schaamlippen en tepels niet het allerfijnste vind. Natuurlijk was dat geen garantie want het had heel goed gekund dat ik alsnog op mijn rug moest gaan liggen. Ook dat had ik natuurlijk dan ondergaan. Maar blijkbaar was het geen probleem dat ik op mijn buik wilde liggen.

Naaldenspel

Terwijl ik ging liggen, maakte zij haar nursery trolley klaar voor een naaldenspel. Ik deed mijn ogen dicht en genoot van alle geluiden die zij met haar bezigheden maakte. En daar kwam die eerste naald! Echt wel even weer wennen en mijn rug was natuurlijk ook nog heel erg gevoelig van de zwepen. Er stond een heerlijk rustgevend muziekje op en met haar warme handen drukte ze keer op keer een naald in mijn rug. Onder mijn huid. Zucht. Heerlijk. Wat had ik dit gemist. De overgave aan haar, de rust. Omdat ik niet op mijn rug kan kijken en dat eigenlijk ook niet wil, weet ik nooit wat voor prachtig kunstwerk zij aan het maken is, heeft gemaakt.

En dan is het moment dat zij klaar is met het toevoegen van de naalden. Ze maakt foto’s en ineens begint ze met haar vinger langs de dopjes van de naalden te gaan. Wat een heerlijke ervaring, het maakt me wederom emotioneel omdat het een bepaald gevoel is, die ik niet kan omschrijven, maar zeker wat met mij doet. En dat is ook nog eens het bijzondere aan haar, hoe lang je haar ook kent, ook in sessies, ze weet altijd wel weer iets anders te raken. Daarna trok ze één voor één de naalden eruit.

Lui poesje

Wat een heerlijke rust had ik over me. Ik kroop als een lui poesje van de bank af, en samen ruimden we alles op, ook omdat ik niet precies wist waar alles lag. Daarna heb ik haar schouders gemasseerd, ik weet dat zij dat erg fijn vind, en vooral als ik zelf in de rust ben, is dat voor ons beiden een mooie afsluiter van deze heerlijke, liefdevolle sessie. Ik bedank haar voor deze heerlijke sessie en terwijl zij naar beneden gaat, kleed ik mij om.

2bees had ondertussen voor koffie gezorgd. Heerlijk, ook om dan nog even na te praten. Ze geeft aan dat ze mij later de foto’s stuurt, dat vind ik fijn, want ik vind het heerlijk om later op de dag of de dagen die erop volgen de foto’s nog in mijn heerlijke rust te bekijken. Na de koffie neem ik afscheid van Meesteres Moriah en 2bees en stap ik weer in mijn auto volledig nagenietend in het moment. Wat een super gevoel.

Herbeleven

Tijdens het schrijven van dit verslag zucht ik wederom diep. Dat is altijd het fijne van een verslag schrijven voor haar, een stuk herbeleven van de dingen die ik uit een sessie met haar haal. En natuurlijk omdat zij er blij van wordt om te lezen hoe ik het ervaren heb. Via een whatsapp berichtje is dit nooit te omschrijven omdat whatsapp best een vluchtig medium is. Uiteraard heb ik haar al heel wat keren bedankt, maar in dit verslag bedank ik U nog een keer Meesteres Moriah, heel erg bedankt! Bijzonder fijn dat we hebben afgesproken om jullie beiden weer te zien en jullie prachtige speelhuis te bewonderen en ervaren.

slavin anne