Een onverwacht appje op vrijdagmiddag

Ontspannen loop ik met mijn vrouw in het stadscentrum. Ik kijk even op mijn telefoon die op stil staat, dit omdat ik een weekje verlof heb. Dan zie ik dat ik 10 min. geleden een onverwacht appje van Meesteres Moriah heb ontvangen: ‘Ik verwacht je binnen 60 minuten hier. Ik heb niet veel tijd dus het wordt alleen een zwepensessie’.  Mijn adem stokt, mijn hart gaat sneller kloppen. ‘Huh’? denk ik….  ‘hoe ga ik dat fixen’? Ik schakel snel, moet improviseren. Ik overleg met mijn vrouw en stuur Meesteres Moriah een berichtje terug: ‘Ik kom er aan’, ook al weet ik niet wat mij te wachten staat.

Onderweg lukt het mij redelijk goed om tot rust te komen maar in mijn hoofd blijft het woord ‘Zwepensessie’ rondtollen. Waar heb ik in hemelsnaam ‘Ja’ tegen gezegd? Gaat het meevallen of zal Meesteres Moriah straks voluit haar zwepen hanteren en mijn grenzen opzoeken? Een ongelooflijke mix van spanning en twijfel maakt zich van mij meester.

Acclimatiseren

Bij aankomst vraag Meesteres Moriah of ik iets wil drinken, ik antwoord: ‘Ja graag’. Terwijl ze een colaatje haalt, moet ik mij uitkleden. Dat doe ik, op mijn onderbroek na (ben soms lekker eigenwijs, ‘ze zal er toch niets van zeggen’….). Het koude colaatje doet wonderen, de suikers werken snel. Dan vraagt ze mij waarom ik mijn onderbroek nog aan heb: ‘De opdracht was toch duidelijk’? Ja, dat was zeker het geval, dus trek ik ‘m maar snel uit. In gedachten vraag ik mij af wat de gevolgen hiervan zullen zijn. Boven mijn hoofd wordt een touw over een buis geleid. Ik moet beide touwen vasthouden waaraan Meesteres Moriah vakkundig mijn polsen vastbindt. Dan zegt ze dat ik tijdens het zwepen rustig mag ronddraaien zodat ik enigszins kan bepalen waar de zweep mijn lijf raakt. Aardig toch?

Het begin

In mijn linker ooghoek zie ik dat Meesteres Moriah de eerste zweep van het rekt pakt: niks opwarmen of voorzichtig beginnen, de eerste slagen zijn direkt goed raak. Ik denk bij mijzelf: ‘Niets van laten merken, concentreer je en ga op zoek naar de diepere lagen’. Ik voel de eerste en volgende 2 zwepen op mijn lijf terechtkomen: billen, schouders, rug, buik: alles krijgt ‘aandacht’ van Meesteres Moriah. Als ik naast me kijk, zie ik dat er nog wel 4 of 5 zwepen of het rekje hangen: ‘Die gaat ze toch niet allemaal gebruiken? schiet het door mijn hoofd?

Af en toe krijg ik de opdracht van Meesteres Moriah om haar aan te kijken: slaafs geef ik hieraan gehoor en zie dan dat ze mij doordringend aankijkt: volgens mij zit ze nu zó ongelooflijk in mijn hoofd en leest ze mijn lijf zó goed dat ze precies weet wat ik voel. En ik? Ik daal dieper af…

Het vervolg

‘Als ze echt van plan is om alle zwepen te gebruiken, heb ik er nog wel een paar te gaan’ denk ik bij mijzelf. De laatste zweep die Meesteres Moriah pakt is een bijzondere: het is een single tail die ze onlangs heeft aangeschaft: ze vindt ‘m fantastisch slaan. En ik? Ik vind ‘m ongelooflijk mooi en fijn om te ontvangen van en voor haar. Dat is precies de reden waarom ik het wil volhouden en nog dieper afdaal: ik hoor de slagen en voel dat mijn billen en bovenlijf geraakt worden maar de pijn lijkt minder, ja zelfs draaglijk. Wat is dit een hemels gevoel!

De apotheose

Meesteres Moriah legt de single tail keurig naast de andere zwepen op de tafel neer: daar liggen ze allemaal netjes op en rij en ja, dit heb ik overleefd. Op het moment dat ik dit denk, zie ik dat ze een cane pakt: “Shit, die had ik over het hoofd gezien’. Meesteres Moriah haalt vol uit op mijn billen die direct, zo voelt het althans, in vuur en vlam staan. Nog een keer en nóg een keer. Ik probeer de pijn te verbijten en het vol te houden voor haar: ik kreun en probeer nóg dieper af te dalen maar merk dat de pijn de overhand begint te nemen.

‘Nog 5’ hoor ik Meesteres Moriah zeggen. ‘Dat ga ik volhouden, prent ik mijzelf in (reuzeaardig trouwens van haar, het hadden er immers ook zo maar 20 kunnen zijn!). De laatste 5 worden per klap heftiger, zo voelt het in ieder geval. Daarna rust….

Bijkomen

Ik mag bijkomen in de stakooi: stap voor stap kom ik weer bovendrijven en keer ik terug in het hier en nu. Als verrassing krijg ik nog een paar klemmen om mijn tepels en een serie knijpers op mijn ballen: wat een magistraal gevoel blijft dat toch. Nadat ik uit de kooi bevrijd ben, mag ik de voeten van Meesteres Moriah masseren: ik doe dat graag voor haar! Met een dikke knuffel nemen we afscheid bedanken wij elkaar voor deze heel bijzondere beleving!

Fijn, zo’n onverwacht appje…

slaaf T.

Meer informatie

Rillingen, een verslag van slaaf T.
Met elkaar op reis